Om de kennis van ervaringsdeskundigen als kennisbron maximaal te benutten, is het belangrijk te zorgen voor gelijkwaardige samenwerking in de praktijk. Dat kan alleen door vanaf het begin en voortdurend samen te bepalen en te beslissen, betogen Marc Mulder en Saskia Keuzenkamp.

In het sociaal domein is weerstand tegen ‘evidence based practice' (EBP) meestal gebaseerd op een al te beperkte invulling van dat begrip, zien Renske van der Zwet en Mariël van Pelt. Terwijl EBP het sociaal werk juist zoveel te bieden heeft.

Ervaringsdeskundigheid heeft de laatste jaren een sterke opmars gemaakt. Alie Weerman zet uiteen wat ervaringsdeskundigheid is en legt uit waarom dit een onmisbare bron van kennis is voor sociaal werkers.

Jeugdzorgwerker Hendrika van Deijk is lid van de Commissie van Consultatie, die deel uitmaakt van het Kwaliteitsregister Jeugd (SKJ). De commissie doet geen uitspraak over de gegrondheid van een klacht, maar gaat in op de vraag wat er is gebeurd en wat er anders had gekund. Soms moet daarbij ook de werkdruk van de betreffende professional meegewogen worden, vindt ze. ‘Er komen veel klachten voorbij die gaan over de onbereikbaarheid van de jeugdprofessional of over onvolledige dossiers.'

Bijna de helft van de cliënten in de gehandicaptenzorg zou ook een ggz-diagnose moeten hebben en omgekeerd. Toch krijgt in de praktijk maar een klein aantal cliënten zo'n dubbele diagnose. Financiële prikkels spelen daarbij een rol. Tijd om de grenzen tussen de vgz en de ggz op te heffen, vinden drie studenten Social Work.

Via migratieverhalen kunnen sociaal werkers bijdragen aan de identiteitsontwikkeling van jongeren met een migratieachtergrond, zegt Youssef Azghari, auteur van het boek In Dialoog met mijn Zoon. Reflecteren op je eigen migratiegeschiedenis voorkomt niet alleen eenzijdige beeldvorming, maar verbreedt ook je kijk op de wereld.

Mensen met een ernstige verstandelijke en meervoudige beperking behoren tot de meest gemarginaliseerde mensen van onze samenleving. Waarom maakt sociale inclusie geen plaats voor hen? Dwing mensen niet langer zich aan te passen aan een norm waar ze niet aan kunnen voldoen, betogen Simon van der Weele en Femmianne Bredewold.

Taal is overal. Dat maakt het des te belangrijker dat we ons bewust zijn van de macht en onmacht van taal, aldus Werner van de Vrede in zijn laatste bijdrage als redactielid van Vakblad Sociaal Werk.

Een derde tot de helft van de kinderen en jongeren spreekt thuis een andere taal of naast het Nederlands. In een superdiverse stad als Amsterdam, met ongeveer 180 verschillende nationaliteiten, ligt dat percentage nog hoger. Professionals die met kinderen, jongeren of hun ouders werken, krijgen dan ook bijna dagelijks te maken met complexe, meertalige werksituaties. Hoe gaan zij daarmee om?