Steeds meer zijn allerlei professionele organisaties in grote mate afhankelijk geworden van vrijwillige inzet. Dit vraagt om zorgvuldige afstemming. Het managen van vrijwilligers binnen een formele setting is verre van eenvoudig, maar inmiddels niet meer weg te denken uit de inrichting van onze participatiesamenleving. Vrijwilligersmanagement in het zorg- en veiligheidsdomein geeft handige adviezen hoe hierop te acteren. Goede en heldere informatie als basis voor nieuw beleid of als naslagwerk wanneer advies nodig is op allerlei terreinen. Helderheid en praktisch nut zijn troef en de auteurs zijn goed op de hoogte van de spanningen en uitdagingen van het vrijwilligerswerk. Dit boek is een must voor bijvoorbeeld beleidsmakers, ambtenaren, managers, vrijwilligerscoördinatoren en sociaal werkers die meer inzicht willen in het faciliteren en structureren van vrijwilligerswerk.

De beweging van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving is nu een jaar of tien aan de gang. Nederland Participatieland biedt zicht op wat dit in de praktijk heeft betekend, en dan met name of inwoners en professionals ervaren dat er meer samenhang is ontstaan in de ondersteuning voor inwoners. Antwoorden op deze vraag komen in verschillende hoofdstukken aan bod, steeds aan de hand van literatuur en praktijkonderzoek.

Deel I gaat over de wijk als verzamelplaats van burgers, professionals, organisaties en andersoortige partijen met allemaal weer eigen ideeën, wensen, visies en werkwijzen. Het tweede deel behandelt praktische handvatten voor samenwerking in de wijk, zowel vanuit de rol van competente beroepsbeoefenaar als vanuit de dominante visie op gezondheid. In het derde deel komen verschillende ethische dilemma’s aan bod en wordt nogmaals de belangrijke rol van de professional benoemd: belangenbehartiger van burgers en cliënten met mentale en psychosociale (gezondheids)problemen.

Uitgebreid vertellen zij over het ziek worden van hun kind. Over het ingrijpende behandelproces, de gesprekken met artsen, verpleegkundigen, familieleden. Over de enorme onzekerheid, de wanhoop, het eindeloze wachten, dicht bij het kind willen zijn, troost bieden, de tergende rusteloosheid van ‘hoe-zal-dit aflopen’, de pijn die hoort bij je kind zien lijden. Het zijn verhalen van ouderschap op het scherpst van de snede: ouderliefde in betrokkenheid, waakzaamheid en zorgzaamheid. Maar ook van vaders en moeders die in hun rol als ouders samen, op een eigen en verbindende manier, voor hun kind klaarstaan, en elkaar in de periode van rouw en verlies steunen en aanvullen. Het boek is een herinneringsboek en tevens een oprecht eerbetoon aan de overleden kinderen: Kester, Livvia, Daaf, Dide, Kyan, Giulia en Ize. Een waardig en waardevol monument van blijvende herinneringen aan hen die nooit voorbij zijn.

We leven in een tijd dat het neoliberalisme de dominante economische stroming is, dat wil zeggen: de economische stroming waarop onze politici hun beleid baseren. De consensus is dat deze manier van denken in de jaren ’80, via Reagan en Thatcher, naar Nederland is overgewaaid. In het boek Neoliberalisme, een Nederlandse geschiedenis laten Bram Mellink en Merijn Oudenampsen grondig en gedetailleerd zien hoe het neoliberale denken al vanaf het begin van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog een plaats had in de Nederlandse politiek. Het oorspronkelijk neoliberalisme zette zich af tegen zowel het keynesianisme als tegen het klassieke liberalisme. Men deelde de kritiek van Keynes op de onhoudbaarheid van een totale laissez faire-economie, maar vreesde een socialistische, egalitaire samenleving. De overheid diende wel in te grijpen in de economie, maar alleen om de markt te vrijwaren voor verstoringen als monopolievorming. Waar het neoliberalisme aanvankelijk het domein was van enkele activistische ideologen, die via denktanks en het opkopen van media de publieke opinie probeerden te beïnvloeden, is het vandaag de dag de technocratische meetlat waar vrijwel elk beleid op is gebaseerd.