Mensen met een ernstige verstandelijke en meervoudige beperking behoren tot de meest gemarginaliseerde mensen van onze samenleving. Waarom maakt sociale inclusie geen plaats voor hen? Dwing mensen niet langer zich aan te passen aan een norm waar ze niet aan kunnen voldoen, betogen Simon van der Weele en Femmianne Bredewold.

Via migratieverhalen kunnen sociaal werkers bijdragen aan de identiteitsontwikkeling van jongeren met een migratieachtergrond, zegt Youssef Azghari, auteur van het boek In Dialoog met mijn Zoon. Reflecteren op je eigen migratiegeschiedenis voorkomt niet alleen eenzijdige beeldvorming, maar verbreedt ook je kijk op de wereld.

Bijna de helft van de cliënten in de gehandicaptenzorg zou ook een ggz-diagnose moeten hebben en omgekeerd. Toch krijgt in de praktijk maar een klein aantal cliënten zo'n dubbele diagnose. Financiële prikkels spelen daarbij een rol. Tijd om de grenzen tussen de vgz en de ggz op te heffen, vinden drie studenten Social Work.

Jeugdzorgwerker Hendrika van Deijk is lid van de Commissie van Consultatie, die deel uitmaakt van het Kwaliteitsregister Jeugd (SKJ). De commissie doet geen uitspraak over de gegrondheid van een klacht, maar gaat in op de vraag wat er is gebeurd en wat er anders had gekund. Soms moet daarbij ook de werkdruk van de betreffende professional meegewogen worden, vindt ze. ‘Er komen veel klachten voorbij die gaan over de onbereikbaarheid van de jeugdprofessional of over onvolledige dossiers.'

Het is een onderschat probleem in onze samenleving: naar schatting hebben ruim 2,5 miljoen mensen in Nederland moeite met basisvaardigheden als lezen, schrijven en/of digitale competenties. Het gaat zowel om mensen met een migratieachtergrond die Nederlands als tweede taal hebben, als om mensen die in Nederland geboren en getogen zijn en Nederlands als eerste taal hebben. De laatste groep is minder zichtbaar dan de eerste.