‘Ik werkte voor mijn promotieonderzoek in een vrouwengevangenis. Na de eerste oproep voor deelname aan mijn onderzoek door de gevangenisdirecteur negeerden de vrouwen mij. Later begreep ik dat ze door bewakers en iedereen daar gezien en behandeld werden als trash en ze niet van plan waren om voor die directeur iets te doen. (…) Ik besloot zes maanden in de gevangenis te gaan ‘wonen’ om van binnenuit deel uit te maken van hun leefwereld. Ik zei tegen de vrouwen: “Als jullie het toestaan, dan wil ik graag mijn onderzoek samen met jullie doen.” Na enkele maanden hoorde ik de vrouwen steeds vaker brega (straattaal voor ‘seks’, maar ook voor ‘erbij horen’) tegen me zeggen. Vanaf dat moment kreeg ik achtergrondverhalen van hun misdrijven te horen. Vaak waren ze misbruikt door leiders van straatbendes en gedwongen voor hun karretje gespannen om criminele dingen te doen. (…) Ik ben voorstander van het opnemen van straattaal in het social workcurriculum. Niet zozeer om het zelf te gebruiken, want het moet wel gepast zijn, maar om het te begrijpen.’ Victor Garcia – Professor social work en onderzoeker aan de University of Puerto Rico

‘Straattaal wordt meer gebruikt door de oudere generatie dan door jongeren. Het bestaat uit zelfgemaakte woorden die het Mandarijn, de hoofdtaal van Taiwan, aanvullen. In principe kan iedereen deze jongerentaal volgen. De taal die de ouderen spreken, het Taiwanees, is moeilijk. Het lijkt alsof ouderen hun eigen straattaal gebruiken. In het Taiwanees kennen ze bijvoorbeeld het woord elkeekee, wat oubollig betekent. Dit woord wordt tegenwoordig alleen door de oudere generatie gebruikt en heeft inmiddels een andere lading gekregen, oubollig is niet ouderwets, maar voor hen in de mode. (…) Het hangt ervan af met welke cliënten je werkt of het kennen en gebruiken van straattaal voor een sociaal werker belangrijk is. Sommige sociaal werkers zijn trots op hun kennis van straattaal. Daarnaast is het belangrijk om goed Taiwanees te spreken als je met de oudere generatie werkt.’ Ya-Ching Chang – PhD student bij National Yang Ming Chiao Tung University

‘Voor mij is straattaal een soort spreektaal die voornamelijk door jongeren wordt gesproken. Ze gebruiken woorden en concepten en mixen dat met, in dit geval, de Griekse taal en Engelse woorden. De jongere generatie gebruikt vaak één woord om een situatie te omschrijven. Straattaal wordt ook gebruikt onder gemarganaliseerde groepen, met een lage sociaal-economische status. (…) Volwassenen kunnen de straattaal vaak niet volgen, het is naast andere woorden ook een andere communicatiestijl. Jongeren verwachten overigens niet dat volwassenen deze woorden gebruiken. Als je een jongere vraagt: ‘Hoe gaat het met je?’, dan kan het antwoord zijn γυαλι (spreek uit yiali) oftewel “Het gaat glas”. Dit betekent zoiets als “Ik ben transparant, ik ben oké’.” (…) Voor een sociaal werker die op straat werkt, is het belangrijk te weten wat deze woorden betekenen. Je kunt zeggen dat je de jongeren niet begrijpt, maar de straattaal afkeuren vind ik niet passend. Het is belangrijk om straattaal te accepteren als een nieuwe communicatiestrategie. Om empathie aan de jongeren te tonen, is het belangrijk om ze de mogelijkheid te geven zich te uiten in hun eigen taal.’ Christos Panagiotopoulos – president EASSW en professor bij University of Nicosia

‘Met name de jongere generatie spreekt onderling de straattaal, maar ook mensen die kwetsbaar zijn maken hier gebruik van. Straattaal komt ook voor in communicatie op internet en via de telefoon, waar ze de taal korter maken. In formele settings is deze wijze brutaal, maar in informele setting is dit geen probleem. (…) Jongeren gebruiken manga, een Japanse animatiestijl met onomatopee. Yabai is oorspronkelijk een beladen woord en werd gebruikt door mensen die niet volgens de wetten en regels leven, zoals de mafia. Omdat jongeren dit woord tegenwoordig gebruiken, wordt het steeds meer gangbaar. Alles kan yabai zijn, het gaat om de intonatie die je eraan geeft wat het woord betekent. (…) Omdat cliënten vaak de straattaal spreken, zal de sociaal werker deze taal ook moeten leren om zo contact te krijgen met de doelgroep. De cliënt zal dan het gevoel hebben dat de sociaal werker haar begrijpt, we spreken immers dezelfde taal en dat geeft vertrouwen.’ Miho Maehiro – Professor bij Musashino University

‘Onder het jongeren- en tienerwerk speelt straattaal een grote rol om ze te kunnen begrijpen. In principe hoef ik maar een woord in straattaal te horen om te weten waar het gesprek over gaat. Ik gebruik straattaal het liefst zo min mogelijk. Voor mij is het bewaken van de grens tussen een vriend en jongerenwerker belangrijk. Ik ben niet een van hen. Ik wil het goede voorbeeld geven. Op een sollicitatiegesprek zeg je ook niet Ewa of Fawaka. Als de jongeren merken dat jij de taal beheerst of begrijpt, zal je sneller in de groep vallen en hun vertrouwen winnen. En uiteindelijk gaat het om het opbouwen van die vertrouwen. (…) Mijn tip is: probeer de taal te begrijpen, maar blijf altijd jezelf, want jongeren hebben het door als je alsof doet en gemaakt bent. Geef ze als jongerenwerker wat zij nodig hebben om niet alleen op straat, maar ook in de samenleving, te leven en bewaak de grens tussen vriend en professie.’ Janou van Breda- jongerenwerker bij WIJKZ in Den Haag