Voor de coronacrisis werkte ik in een organisatie met een hoog arbeidsethos. Daaronder verstonden wij: je meldt je niet ziek als anderen op je rekenen. In ons geval waren die anderen studenten of collega's. In andere organisaties gaat het om collega's en patiënten, leerlingen, klanten of cliënten. Als iemand echt erg ziek is (buikgriep, hoge koorts, of een heel serieuze aandoening als kanker) kan die persoon natuurlijk niet naar z'n werk. Maar als je je een beetje gammel voelt (verkouden, beetje keelpijn, beetje grieperig, beetje hoofdpijn) zet je je schrap. Je slikt paracetamol, doet je werk, gaat daarna naar huis en hoopt dat je het kunt volhouden tot het vrije weekend.